Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΖΟΥΝ

Κρατάμε μερικά από τα όσα ειπώθηκαν για τον Λάκη Σάντα αυτές τις ημέρες. Από τον επικήδειο που εκφώνησε ο Μανόλης Γλέζος στην κηδεία του συναγωνιστή του, από αυτά που είπε η κόρη του στη νεκρώσιμο ακολουθία, από αυτά που έγραψαν απλοί πολίτες στο βιβλίο συλλυπητηρίων.
“Θα συνεχίσω τον αγώνα για να μπορούν οι νέοι να πίνουν ελεύθεροι το κρασί της χαράς”, είπε ο Μανόλης Γλέζος, η εμβληματική αυτή φυσιογνωμία της αριστεράς, της Ελλάδας, της αντίστασης. “Ο κόσμος σε τιμά και σε θυμάται ακόμη, άρα υπάρχει ελπίδα”, είπε η κόρη του. “Ολη η Ελλάδα ακουμπά σε αυτό το φέρετρο”, έγραψε ένας από τους πολίτες που πέρασαν για να τον τιμήσουν στο λαϊκό προσκύνημα.
Ερχεται ακόμη στο νου μια ιστορία που είχε πει ο Γλέζος, για να προστεθεί ο πρωταγωνιστής στην πλευρά της ελπίδας με το δικό του τρόπο, ο καθένας, άλλωστε, συνεισφέρει από το μετερίζι του. Οταν κατέβασαν τη σημαία από την Ακρόπολη, την έκρυψαν σε ένα σημείο του βράχου και έφυγαν. Ανεβαίνοντας την Ερμού και ενώ υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας, υπήρχε ένας Ελληνας αστυνομικός φρουρός του τμήματος. Κρύφτηκαν να μην τους δει και τελικά έφυγαν. Ο Γλέζος είπε ο ίδιος πως μετά από χρόνια έμαθε από τον ίδιο τον αστυνομικό που τον συνάντησε τυχαία, ότι εκείνο το βράδυ τους είχε δει, αλλά έκανε ότι δεν τους είδε για να φύγουν...
Κλείνουμε, με κάτι που είχε πει ο Σάντας σε συνέντευξή του και γράφτηκε αυτές τις ημέρες: «Οταν γύρισα στο σπίτι, ξημερώματα, αφηγήθηκα στους γονείς μου την ριψοκίνδυνη πράξη μας και τους έδειξα το κομμάτι από τη σημαία. Εκανα αυτό που έπρεπε”.

Δεν υπάρχουν σχόλια: