Την προηγούμενη εβδομάδα διεξήχθη στη Βαρκελώνη το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου. Τα αγωνίσματα έγιναν στο Ολυμπιακό Στάδιο της πρωτεύουσας της Καταλονίας, εκεί που το 1992 η Βούλα Πατουλίδου είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο που άνοιξε την πόρτα στις επόμενες επιτυχίες του ελληνικού στίβου.
Στη Βαρκελώνη βρέθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα για να καλύψουν τη σημαντική αυτή διοργάνωση αρκετοί Ελληνες απεσταλμένοι ΜΜΕ, οι οποίοι πέραν όλων των αγωνιστικών θεμάτων, φιλοξένησαν στις ανταποκρίσεις τους και ένα θέμα το οποίο τους εντυπωσίασε και το οποίο δυστυχώς πονάει την Ελλάδα.
Μιλάμε για τη μεταολυμπιακή χρήση και εκμετάλλευση και για το πώς η ισπανική αυτή πόλη έχει καταφέρει λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργάνωσε το 1992 να αλλάξει εικόνα και να κρατά όλα τα θετικά που μπορούν να δώσουν σε μια χώρα και μια πόλη οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η Βαρκελώνη 18 χρόνια μετά είναι άλλη πόλη, πιο όμορφη, σύγχρονη και λειτουργική. Η Βαρκελώνη έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τις εγκαταστάσεις της, αθλητικές και μη και έχει καταφέρει να ξαναχτιστεί και να αξιοποιηθεί γύρω από τους πόλους που δημιουργήθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αντιθέτως, η Αθήνα μόλις έξι χρόνια μετά τους δικούς της Αγώνες είναι χειρότερη από πριν, πέραν της οικονομικής ζημίας που προκάλεσε η διοργάνωση και η αλόγιστη σπατάλη με την οποία διεξήχθη στην οικονομία της χώρας. Σκάνδαλα, «τρύπες» στον προϋπολογισμό και οικονομική ζημιά, ολυμπιακές εγκαταστάσεις που ρημάζουν, άλλες που αντί να αποδίδονται στους πολίτες που τις πλήρωσαν αποδίδονται σε ιδιώτες, είναι η εικόνα της μεταολυμπιακής Αθήνας.
Ο αγωνιστικός χώρος του κεντρικού σταδίου του συμπλέγματος του ΟΑΚΑ δεν μπορεί να συνέλθει έξι χρόνια μετά τους Αγώνες από την τρύπα που σκάφτηκε για την εντυπωσιακή ομολογουμένως τελετή έναρξης και τη στέγη Καλατράβα (έργο που έγινε με απευθείας ανάθεση), η οποία του κρύβει τον ήλιο. Το περίφημο σύστημα ασφαλείας C4I που η ΔΟΕ και η «Αθήνα 2004» πίεζαν την ελληνική κυβέρνηση να το αγοράσει και αυτή ενέδωσε παρ΄ ότι ήταν άχρηστο, έχει συμπεριληφθεί στο μεγάλο σκάνδαλο της Siemens που εξετάστηκε και από τη βουλή και τελικά εκείνη η εθνική υπερηφάνεια του Αυγούστου του 2004 έχει ξεχαστεί μπρος στη δίνη της περικοπής των εισοδημάτων και των συντάξεων.
Εχει και η Βαρκελώνη έργα του Ισπανού αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα, αλλά αυτά την έχουν εξωραΐσει και δεν έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Εχει και η Ισπανία οικονομικά προβλήματα ως χώρα, αλλά δεν προκλήθηκαν από τους Ολυμπιακούς του 1992 που της άφησαν κέρδος.
Η διαφορά είναι ότι η Ισπανία αντιμετωπίστηκε ως μια μεγάλη χώρα που ανέλαβε μια μεγάλη διοργάνωση και ομοίως έτσι αντιμετώπισε και η ίδια τους Αγώνες. Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά αντιμετωπίστηκε ως μια μπανανία, ως μια τρικοσμομική χώρα που βρήκαν οι πολυεθνικές (η ΔΟΕ, οι συνεταίροί της και οι χορηγοί της) θύματα να πουλήσουν την πραμάτειά τους, όπως προσφάτως έκανε η FIFA στη Νότιο Αφρική, η οποία μπαίνει σε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια από τη διεξαγωγή του παγκοσμίου κυπέλλου, ενώ ο Μπλάτερ και η παρέα του απεκόμισαν τεράστια κέρδη.
Το ότι το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η Αττική Οδός και άλλα μεγάλα έργα έγιναν λόγω των Ολυμπιακών είναι περισσότερο ο αστικός μύθος αυτών των Αγώνων παρά η πραγματικότητα. Ακόμη, όμως, και αν είναι πραγματικότητα, δείχνει πως και η ίδια η Ελλάδα αντιμετώπισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως τριτοκοσμική χώρα που περίμενε μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση για να φτιάξει έργα και υποδομές αναγκαία για την καθημερινή ζωή των κατοίκων της, χωρίς κανέναν σχέδιο, όραμα και προοπτική.
Εξι χρόνια μετά, περιμένουμε να ζητήσει κάποιος συγνώμη για το κακό που έκανε στη χώρα. Εξι χρόνια μετά οι φύλακες έχουν γνώση και πολλές υποθέσεις μόλις άνοιξαν δικαστικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου