Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ...

Αυτή η κουφάλα θάνατος δεν λέει να σταματήσει. Δεν πρόλαβαν να στεγνώσουν τα δάκρυα για τον Σωκράτη και ήρθαν τα νέα για το Γιώργο. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για τη μία απώλεια και ήρθε νέα απώλεια, του Γιώργου Δασκαλόπουλου.
Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος «έφυγε», δεν είναι πια στη ζωή. Εμοιαζε σαν ψέμα, αλλά δυστυχώς δεν ήταν... Ο Γιώργος «έφυγε»…
Πονάει πολύ αυτή η απώλεια. Πονάει πάρα πολύ. Ο Γιώργος δεν ήταν απλά συνάδελφος. Ο Γιώργος ήταν φίλος, «αδελφός» και συντοπίτης από τη Ναύπακτο. Ηταν τα βράδια στο λιμάνι, ήταν τα βράδια στην Αθήνα, τα ξενύχτια, τα γλέντια, οι κοινοί αγώνες στο συνδικαλισμό, στο διοικητικό συμβούλιο του ΠΣΑΤ, στην ΕΣΗΕΑ, στις πορείες, στις απεργίες, στις μάχες που δίναμε. Ηταν η κοινή πορεία στη δημοσιογραφία και τη ζωή.
Ο Γιώργος έφυγε νέος. Ηταν μόλις 45 ετών. Ηταν ένα από ωραιότερα χειρόγραφα της αθλητικής δημοσιογραφίας, ότι και αν έγραφε, από Ολυμπιακό μέχρι τοπικά πρωταθλήματα. Η τελευταία μας κουβέντα έγινε λίγο πριν φύγω για το μουντιάλ, για τη Νότιο Αφρική, στα τέλη Μαΐου. Ηθελε να πάμε μαζί σε μια εκδήλωση, αλλά δεν προλάβαμε λόγω φόρτου εργασίας…
«Αφήσε το να πάμε μετά το μουντιάλ», του είχα πει τότε και εκείνος συμφώνησε. Και τελικά δεν πήγαμε ποτέ, και δεν το ξαναείδα, και δεν θα τον ξαναδώ.
Ο Γιώργος ήταν από εκείνους του λίγους που με φώναζαν «Ακη», όπως όλοι οι φίλοι από τη Ναύπακτο. Ηταν από εκείνους που βρήκα μπροστά μου στο δρόμο της δημοσιογραφίας πολύ νωρίς, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90. Παλαιότερος από εμένα στο επάγγελμα, με αντιμετώπιζε πάντα ως ισότιμο και με βοήθησε. Παλαιότερος από εμένα και στο συνδικαλισμό με αντιμετώπιζε και εκεί ως ισότιμο και με βοήθησε πολύ, πάρα πολύ, ειδικά σε κρίσιμες στιγμές ήταν δίπλα μου και με στήριξε.
Γιώργο σ’ ευχαριστώ. Καλό ταξίδι…

2 σχόλια:

Π.Κ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Π.Κ. είπε...

Όντως τον ήξερα και εγώ ένα πολύ καλό παιδί έφυγε,πρόσφατα είδα και τον αδερφό του χάλια ήταν του στοίχισε πολύ.Θα τον θυμόμαστε πάντα.