Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Η ΚΡΙΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Ολοι αναρωτιούνται για την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης που εσχάτως «χτύπησε» και την Ελλάδα, αλλά και για την κατάληξή της. Το ότι η οικονομική κρίση θα «χτυπούσε» και μάλιστα θα ξεκινούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα έπληττε πρώτη την θεωρητικά ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, οι ειδικοί το είχαν προβλέψει από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, σχεδόν 30 χρόνια πριν.
Οπερ σημαίνει ότι μπορεί να προβλεφθεί και η κατάληξη της κρίσης αυτής και ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορούν να μας πουν περίπου τι πρόκειται να γίνει. Ενας εξ αυτών είναι και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, καθηγητής κοινωνιολογίας στον πανεπιστήμιο της Αθήνας, του οποίου δημοσιεύει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη το περιοδικό «LΙFO».
Τι λεει ο καθηγητής της κοινωνιολογίας που εδώ και χρόνια περιπλανιέται σε μονοπάτια σκέψεων, στοχασμών και γεγονότων, όπως ο Μάης του ‘68;
«Το λούμπεν γεννιέται από την ανεργία και δεν είναι δυνατόν να προσβλέπουμε σε μια Ελλάδα που, έχοντας δύο εκατομμύρια Έλληνες λιμασμένους και άλλα τρία εκατομμύρια ξένους, θα θυμίζει την κοινωνία των καλών και συνετών νοικοκυραίων», λέει και συνεχίζει: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχει διοίκηση. Ακόμα και η στοιχειώδης φορολογική πολιτική που έχουμε δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Γι’ αυτό υπάρχει και η πιθανότητα, για πάρα πολλούς λόγους, να πεινάσει πάρα πολύς κόσμος και πολύ γρήγορα».
Ετσι απλά, ένα από τα «φωτεινά» πνεύματα της χώρας εξηγεί και προβλέπει περί της οικονομικής κρίσης, η οποία σχετίζεται και με τα τελευταία γεγονότα στην Ελλάδα, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, για τα οποία ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς δίνει και μια αισιόδοξη πρόβλεψη: «Η δολοφονία του μαθητή ήταν ο σπινθήρας. Τα αίτια είναι άλλα. Στην Ελλάδα δεν θυμάμαι τα τελευταία 30-40 χρόνια να υπάρχει μια τέτοια έκπτωση όλων των αξιών και των θεσμών. Παντού στον κόσμο υπάρχει διαφθορά, αθλιότητα, αφερεγγυότητα. Η διαδήλωση και η διαμαρτυρία είναι μια απόδειξη πως εις πείσμα των καιρών δεν τέλειωσε η πολιτική, πως υπάρχει πολιτική πράξη. Κάπου έλεγε ο Γκαίτε «ελπίδα έχουμε μόνο επειδή υπάρχουν απελπισμένοι». Αυτό νομίζω ότι ισχύει και σήμερα».

Δεν υπάρχουν σχόλια: