ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Από νωρίς χθες το πρωί όλα ήταν έτοιμα στο Πολυτεχνείο και στις γύρω από αυτό περιοχές. Στην πλατεία Εξαρχείων επικρατούσε ηρεμία, με το πανό που γράφει ότι το «κράτος πουλά την ηρωίνη» να βρίσκεται σε ευδιάκριτη για κάθε περαστικό θέση. Οι πλανόδιοι ανθοπώλες είχαν και αυτοί πάρει τις θέσεις τους και πουλούσαν 1 ευρώ το γαρύφαλλο για όσους ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής στα παιδιά που έπεσαν στη διάρκεια της κορυφαίας αντιστασιακής πράξης κατά της δικτατορίας. Η μουσική του Θεοδωράκη και τα τραγούδια του Λοϊζου κυριαρχούσαν.
Το κέντρο της Αθήνας ήταν άδειο και καλύτερα από ποτέ για να κυκλοφορείς μέχρι το απογευματινό κυκλοφοριακό έμφραγμα λόγω των δρόμων που έκλεισαν για την πορεία, με τους αστυνομικούς να είναι αριθμητικά περισσότεροι από τους περαστικούς το πρωί στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας. Οι πύλες του Πολυτεχνείου έκλεισαν στις 3 μ.μ. και με την αιματοβαμμένη σημαία να προπορεύεται, ξεκίνησε η πορεία προς την αμερικάνική πρεσβεία. Μια πορεία που μπορεί αριθμητικά να φθίνει χρόνο με το χρόνο, αλλά που κρατά άσβεστο το μήνυμά της και το συμβολισμό της, ειδικά αυτόν της διαμαρτυρίας στην πρεσβεία των ΗΠΑ, που έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην επιβολή της δικτατορίας στη χώρα μας.
Τα συνήθη επεισόδια με τους πανταχού παρόντες γνωστούς αγνώστους έγιναν και πάλι παρά τη δυνατή βροχή και η ιστορία των τελευταίων ετών επαναλήφθηκε για μία ακόμη φορά.
Ιδια και απαράλλαχτα ήταν και πάλι όλα. Όπως κάθε χρόνο, παρ΄ ότι η συμμετοχή μικραίνει. Ιδιο και απαράλλαχτο, όμως, είναι και το μήνυμα του Πολυτεχνείου, το οποίο πιθανώς να είναι και πιο ηχηρό από ποτέ. Ένα μήνυμα ελευθερίας, ελπίδας μια υψηλών ιδανικών το οποίο μας στέλνουν τα παιδιά του Πολυτεχνείου, αυτοί που έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες της χούντας και αυτοί που ζουν.
17η του Νοέμβρη. Ημέρα μνήμης, ημέρα σημαντική, μεγάλη και ιστορική. Ημέρα που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει ανδρεία και ηρωισμός. Ο,τι και αν γίνει, όσοι και μείνουν να πορεύονται προς την αμερικανική πρεσβεία, η μέρα αυτή θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις ηρωικότερες των Ελλήνων και το Πολυτεχνείο θα παραμείνει για πάντα το σύμβολο ενός ηρωικού αγώνα για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία.

ΖΩΝΤΑΝΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Μέρες σαν και αυτές δεν μπορεί ο νους να μην παει στα παιδιά του Πολυτεχνείου. Στα παιδιά της γενιάς εκείνης που δίδαξαν τι θα πει αγώνας, πάλη, αντίσταση και υψηλά ιδανικά. Στα παιδιά που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνα για τον… μεγάλο βαθμό ελευθερίας που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
17η του Νοέμβρη μεθαύριο. Ημέρα μνήμης, ημέρα σημαντική, μεγάλη και ιστορική. Ημέρα που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει ανδρεία και ηρωισμός. Ημέρα που θα μείνει στη μνήμη μας ως αυτή που έλαβε χώρα ίσως η κορυφαία οργανωμένη αντιδικτατορική πράξη. Η ημέρα της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Πριν από 35 χρόνια, στις 17 Νοεμβρίου 1973, το φοιτητικό κίνημα της χώρας παρέδιδε μαθήματα αντίστασης και ηρωισμού. Οι φοιτητές και ξοπίσω τους το σύνολο των δημοκρατικών πολιτών της χώρας έδωσαν τις μάχες τους και τις κέρδισαν για τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας. Κάποιοι δεν έζησαν για να τα χαρούν και έγιναν ήρωες, έστω και ανώνυμα. Κάποιοι στην πορεία λοξοδρόμησαν, αλλά έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους στη σημερινή δημοκρατία.
Πριν από 35 χρόνια, το φοιτητικό κίνημα και ξοπίσω του όλοι οι Ελληνες δημοκράτες, στάθηκαν με ανδρεία μπρος στα τανκ των συνταγματαρχών για αυτά τα υψηλά ιδανικά. Ο αγώνας των φοιτητών εξελίχθηκε σε αγώνα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας που διεκδικούσε το απλό και το αυτονόητο που της στέρησαν οι εγκάθετοι των ξένων δυνάμεων και επίορκοι Ελληνες αξιωματικοί, την ελευθερία του.
Εκείνη η θυσία και εκείνος ο αγώνας δεν πήγαν χαμένα. Αξιζαν τον κόπο έστω και αν η γιορτή φθείρει. Στις καρδιές μας καις τις καρδιές όλων των αγνών Ελλήνων, όμως, δεν θα φθαρεί ποτέ. Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, σε αυτούς που έπεσαν και σε αυτούς που έδωσαν τις μάχες ενάντια στη δικτατορία. Το Πολυτεχνείο είναι το σύμβολο γενεών, είναι το σύμβολο ενός ηρωικού αγώνα για την ελευθερία, την ανεξαρτησία , τη δημοκρατία.

ΕΠΙΤΑΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Διευρύνεται το κύμα εξέγερσης στις φυλακές της χώρας με εκατοντάδες κρατουμένους να προχωρούν σε απεργία πείνας και κάποιους να έχουν ράψει και τα στόματά τους για να μην δεχθούν φαγητό. Τον τελευταίο καιρό στις φυλακές της Ελλάδας υπάρχει μια γενικευμένη εξέγερση των κρατουμένων, στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησής τους, να τις κάνουν πιο ανθρώπινες, αλλά και να πετύχουν τη βελτίωση του σωφρονιστικού συστήματος γενικά.
Την περασμένη εβδομάδα γράφαμε πάλι για αυτό το θέμα και είχαμε πει πως ο πολιτισμός μιας χώρας αντικατοπτρίζεται και μέσα από το σωφρονιστικό της σύστημα. Το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα δυστυχώς δεν αποπνέει πολιτισμό και μια χώρα με την παράδοση και την κουλτούρα της Ελλάδας, θα έπρεπε να έχει διαφορετικό σωφρονιστικό σύστημα. Είναι επιταγή της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού αυτό και δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση μόνο με την εξέγερση που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό τον καιρό.
Σε αυτή καθ΄ αυτή την εξέγερση πάντως, πρέπει να πούμε ότι η κυβέρνηση οφείλει να αντιδράσει άμεσα και να σκύψει πάνω στα προβλήματα των κρατουμένων, των ανθρώπων που «πληρώνουν» για μια ή περισσότερες μη σύννομες πράξεις που τέλεσαν στη ζωή τους , αλλά πρέπει να «πληρώνουν» κάτω από αξιοπρεπείς συνθήκες και όχι κάτω από συνθήκες, στις οποίες πολλές φορές καταρρακώνεται η αξιοπρέπεια και εκμηδενίζεται η προσωπικότητα του ατόμου. Οι άθλιες στις περισσότερες των περιπτώσεων και υπερκορεσμένες ελληνικές φυλακές δεν τιμούν κανέναν, ακόμη και όλους εμάς που είμαστε έξω από αυτές και δεν μας τιμούν, διότι δεν θέλουμε τέτοιο πολιτισμό. Διαφορετικά θα είχαμε αποδεχθεί και το Γκουντάναμο που έστησε η απερχόμενη και επικίνδυνη παρέα του Λευκού Οίκου…